มีลิมิต ชิวิตไม่เกินงบ
ข้อนี้เป็นกฎทองที่บรรดามือใหม่หัดรวยทั้งหลายต้องบรรจุไว้ในสัญชาตญาณ
โดยเฉพาะสุภาพสตรีที่มักสับสนระหว่างคำว่า ”จำเป็นต้องซื้อ”
กับคำว่า
“อยากซื้อ” อยู่เนืองนิตย์ หากคุณมีอาการประเภทซื้อดะ ซื้อซ้ำซาก ซื้อกะปริบกะปรอย ด่วนซื้อ
แพ้ป้าย Sale เห็นของแถมแล้วตาโต ก็แสดงว่าโรคถังแตกต้องถามหาคุณไม่ช้าก็เร็ว
เพราะนั้นเตรียมตัวรับมือไว้เสียแต่เนิ่นๆ ดีกว่า
อย่าเพิ่งเข้าใจผิด กฎข้อนี้ไม่ได้ประกาศสงครามกับการใช้จ่าย
คุณไม่ต้องถึงขนาดหักดิบจิตใจตัวเองด้วยการท่องคำว่า “ No More Shopping” วันละสามเวลาหลังอาหารหรอก
ขอเพียงคุณจับจ่ายอย่างมีขอบเขตและมีสติ จากที่เคย “รูดปื๊ดๆ”
เอาเงินอนาคตมาใช้ก่อน ก็ลองซื้อเท่าที่เราตั้งงบเอาไว้เป็นพอ
ลองถามตัวเองอย่างจริงจังทุกครั้งที่คิดจะจ่ายว่า “นี่ฉันจำเป็นต้องซื้อหรือว่าฉันอยากซื้อ
กันแน่”
เป็นการเรียกสติทุกครั้งที่หยิบสตางค์ แน่นอนว่าแรกๆ อาจต้องกล้ำกลืนฝืนใจ กลับมา
นอนกระสับกระส่ายถึงบลัชออนราคาร่วมพันอยู่หลายคืน แต่เมื่อคุณเห็นกระปุกออมสินที่โต
วันโตคืน คุณก็จะรู้ว่าความอดทนครั้งนี้ไม่สูญเปล่า
กฎทองของนักช็อป
- ช็อบตามรายการที่จดไปทุกครั้ง ห้ามวอกแวกแวะดูของยั่วกิเลสอย่างอื่น
- เกาะติดสถานการณ์การเซลและโปรโมชั่น แต่...
- อย่าซื้อเพราะบ้าของแถมหรือบ้าของถูก ควรซื้อสินค้าที่จำเป็นต้องใช้เท่านั้น
- เลือกใช้บัตรเครดิตที่เหมาะกับนิสัยการใช้จ่ายของเรา
- ทำกิจกรรมอื่นแทนการช็อบปิ้ง เช่น ออกกำลังกาย อ่านหนังสือ ฯลฯ
- หาทางระบายสมบัติด้วยการเอาไปขายเป็นของมือสองบ้าง รับรองว่ารายได้งามอย่างไม่น่าเชื่อ
0 comments :
Post a Comment